Luetzowstrasse 37, 50674 Cologne

See this picture directly from google maps.

Kölnerstrasse 301

March 2004, plan for Kölnerstrasse

March 2004, plan for Kölnerstrasse

March 2004, plan for Kölnerstrasse

Winter 2005, view from the balcony at the back of the apartment

Why we are moving to another flat

«Eheman kündigte Blutbad am Telefon an»

σημαίνει:
«σύζυγος ανακοίνωσε λουτρό αίματος στο από το τηλέφωνο»

(Πρόκειται για πρωτοσέλιδο τίτλο από την φυλλάδα Bild, την πιο διαδεδομένη λαϊκή εφημερίδα της Γερμανίας).

Farewell Düsseldorf

Goodbye Düsseldorf. Sunday, October 14, 2007

The three birds in the air are actually ducks!

Goodbye Düsseldorf. Sunday, October 14, 2007

Goodbye Düsseldorf. Sunday, October 14, 2007

Goodbye Düsseldorf. Sunday, October 14, 2007

Goodbye Düsseldorf. Sunday, October 14, 2007

Goodbye Düsseldorf. Sunday, October 14, 2007

Goodbye Düsseldorf. Sunday, October 14, 2007

That was a family Sunday afternoon.

Ο δολοφόνος γυρνάει στον τόπο του εγκλήματος

Με αφορμή μερικές οδηγίες και ευχές, προς έναν παλιννοστούντα

«α, και να πω ποσο φασιστας ειμαι. ναι φασιστας. γιατι με ποιο δικαιωμα αποφασισα να ζησω στον τοπο μου μη χεσω και να χασουν τα παιδια μου φιλους, γνωστους, συγγενεις...»

από το πρωτο ποστ απο δω

Θεσσαλονίκη, Σάββατο 29 Σεπτεμβρίου 2007

Θα μου επιτρέψεις να σου πω φίλε μου, ότι μου φαίνεσαι λίγο παραπάνω μπερδεμένος απ’ όσο χρειάζεται για να διατηρήσεις την ελευθερία σου. Το λέω αυτό εξαιτίας της παραπάνω φράσης.

Ελπίζω να αναγνωρίζεις ότι εδώ πολύ απλά υπερβάλεις. Αν η απόφασή σου για μετακίνηση μαζί με τα παιδιά σε κάνει φασίστα, τότε πόσο πιο φασίστα σε κάνει η ίδια η πραγματικότητα της ύπαρξης των παιδιών αυτών. Βλέπεις ότι δεν βγάζει πρόταση ζωής αυτή η στάση. Εμένα μου θυμίζει την αναπηρία που κρύβει η γερμανική νοοτροπία αυτή η αδυναμία της αποδοχής του απλού γεγονότος ότι η ζωή διέπεται και από σχέσεις εξουσίας. Πρόκειται για κάτι που στη γερμανική νοοτροπία κρατιέται κρυφό και υπόγειο, ενώ φυσικά υπάρχει και καθορίζει τα πράγματα όπως γίνεται παντού. Αυτό έχει τις περισσότερες φορές σαν συνέπεια να αποπροσανατολίζει τις διαθέσεις και να δίνει έναν ιδιαίτερο γερμανικό χαρακτήρα στην τέχνη της απώθησης. Στα γερμανικά η απώθηση λέγεται «verdrängen» (εκτόπιζω). Επειδή παράλληλα στην γερμανική νοοτροπία έχουμε συνηθίσει σε μια αξιοσέβαστη ευθύτητα που προέρχεται όμως από ένα γενικό ρασιοναλιστικό πνεύμα οργάνωσης και προγραμματισμού και από την παραδοσιακή καλλιέργεια της κατανομής ευθυνών, στα οργανογράμματά τους, δεν σημαίνει αυτό ότι και οι άνθρωποι εκεί έχουν βρει τον τρόπο να απαλλαγούν από την δυσκολία και την αδυναμία να αντικρίσουν την πραγματικότητα και να τη χειριστούν με ζωντάνια και δημιουργικότητα. Απλώς είναι λίγο πιο αποτελεσματικές οι κινήσεις που αναλαμβάνουν να κάνουν. Σε ποια κατεύθυνση όμως και τι καθημερινότητα αναπαράγεται; Αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Ναι όλ’ αυτά τα λέω επειδή διάβασα την παραπάνω φράση που μου μυρίζει «Γερμανία».

Αυτό όμως που έχει τώρα περισσότερο σημασία ειδικά στη δικιά σου περίπτωση, είναι η αντιμετώπιση της κατάστασης στην Ελλάδα. Αν κατέβηκες στην Ελλάδα σαν καταναλωτής θα αποτύχεις. (Τρόπος του λέγειν είναι το «θα αποτύχεις». Εννοώ ότι θα καταλήξεις να κάνεις αυτό που κάνούν και οι υπόλοιποι εκεί.) Αν καταφέρεις να μπεις σ΄ ένα μηχανισμό που θα σου επιτρέπει να καταναλώνεις (γιατί κι αυτό στην Ελλάδα δεν είναι το πιο εύκολο πράγμα) μάλλον θα κουραστείς και θα αδειάσεις. Αν όμως αποφάσισες να γίνεις παραγωγός εκεί κάτω, θα έχεις να αντιμετωπίσεις όλα όσα ξέρουμε και είναι βαρετό να τα επαναλαμβάνουμε όπως συνηθίσαμε να τα περιγράφουμε. Περισσότερο αξία θα είχε ν’ αρχίσουμε να βλέπουμε αυτά τα γνωστά προβλήματα της Ελλάδας μέσα από μια καινούρια περιγραφή η οποία ίσως να μας φανεί αναπάντεχη και να μας ξαφνιάσει.

Ο Στέλιος Ράμφος για παράδειγμα λέει ότι το ελληνικό πρόβλημα είναι ένα κατεξοχήν πνευματικό πρόβλημα (όχι οικονομικό, ή κοινωνικό, ή πρόβλημα οργάνωσης και τα λοιπά τετριμμένα). Έχει να κάνει με την υποταγή της σκέψης στο σχήμα αντί να γίνεται εκ νέου αναζήτηση της αλήθειας. Λέει ότι είμαστε μια κοινωνία απαντήσεων και όχι ερωτήσεων. Το πρόβλημά στην Ελλάδα δεν είναι ότι οι άνθρωποι είναι κακοί και παλιάνθρωποι αλλά ότι συλλογικά το πνευματικό μας υπόβαθρο έχει υποταχθεί στις μορφές αντί να ερμηνεύει κάθε φορά από την αρχή τα πράγματα και να παράγει καινούριες λύσεις. Η προσήλωση για παράδειγμα στους δεσμούς του αίματος και στην οικογένεια είναι κάτι τέτοιο. «Θα πάρω για γραμματέα την ανιψιά μου και όχι αυτόν ο οποίος είναι κατάλληλος...». Τα σχήματα και οι μορφές μας απαλλάσσουν από την αίσθηση της ευθύνης. Η κουβέντα είναι μεγάλη αλλά έχει ενδιαφέρον. Προτείνω τις σκέψεις αυτού του κύριου να τις να κοιτάξουμε και να προσθέσουμε στο οπλοστάσιό μας αυτό που μπορεί να μας φανεί χρήσιμο. Κάποιες φορές μπορεί να αποκομίσει κανείς την εντύπωση ότι προτείνει μια κατεύθυνση χριστιανικής ορθόδοξης στάσης. Εκεί ακριβώς προτείνω να αποδείξουμε ανοιχτό πνεύμα απαλλαγμένο από τα σχήματα που δεν φοβάται να τα ξαναπλησιάζει διατηρώντας το δικαίωμα να κάνει καινούριες ερωτήσεις και να επιτρέπει στις προσπάθειες για απαντήσεις και τις ερμηνείες που μας ξεβολεύουν. Αυτός λέει ότι πιάνει τους χριστιανισμούς και τις ορθοδοξίες γιατί μεταξύ άλλων είναι από τα πιο βαθιές χαρακιές που έχουν χαραχτεί ακόμη και στις ψυχές και των πιο άπιστων της κουλτούρας από την οποία προερχόμαστε. Κι εδώ νομίζω ότι έχει δίκαιο. Είναι αρκετά έξυπνος ώστε να μην σε κάνει να ασφυκτιάς μέσα σε παραθέσεις θρησκευτικών αδιέξόδων. Ένα πρώτο ανάγνωσμα μπορεί να έχει κανείς κοιτώντας μερικές παραγράφους που αντέγραψα από το κομμάτι «Απογραφή» του Στέλιου Ράμφου
από το βιβλιαράκι «Σαν διφορούμενο άγγιγμα»
Εκδόσεις Αρμός, 2005
ISBN 960-527-325-X

: του Στέλιου Ράμφου


«εχεις δικιο. ισως δεν εχω απαντησει ακομη στο ερωτημα, γιατι ηρθα στην ελλαδα»

Θεσσαλονίκη, Κυριακή 30 Σεπτεμβρίου 2007

Μα αυτό το ερώτημα μπορώ να στο απαντήσω κι εγώ φίλε μου: γιατί στην Ελλάδα είναι ωραία!

Σου εύχομαι επιτυχία στη προσπάθεια να παράγεις κάτι δημιουργικό στον καινούριο τόπο που βρέθηκες για να απολαμβάνεις τα καλά του τόπου με αυτοπεποίθηση που θα βασίζεται στην δύναμη που αλλάζει τα πράγματα και τα κρατάει ζωντανά. Εκτός από το ότι «όλα είναι ένα» ισχύει ότι και το ένα και όλα μαζί αλλάζουν συνεχώς. Μοντέρνος είναι ο άνθρωπος που αλλάζει και προσαρμόζεται για να πετύχει το σκοπό του. Όπως ο Οδυσσέας που αλλάζει ακόμη και το όνομά του αν χρειαστεί προκειμένου να επιβιώσει χωρίς να ξεχνά τον στόχο του.
Αν ο δικός σου ο στόχος είναι ένα γενικό «να περνάω εγώ και η οικογένειά μου καλά» δεν φτάνει αυτό. Γρήγορα θα αναγκαστείς να το αναλύσεις λιγότερο η περισσότερο καλά, και ‘κει θα βγουν στην επιφάνεια πράγματα που μπορούν να φανούν πολύ χρήσιμα για μια πιθανή συνειδητή προσπάθεια για συγκεκριμένους στόχους και συγκεκριμένες στάσεις. Αλλιώς θα γίνουν όλα από μόνα τους και φυσικά θα χαθεί κάθε έλεγχος. Δεν είναι και δύσκολο να συμβεί αυτό. Και ο έλεγχος αυτός πίστεψέ με, δεν είναι φασισμός, είναι το απλό δικαίωμα του αυτοπροσδιορισμού, δηλαδή η ικανότητα και η δυνατότητα να δίνουμε ερμηνείες στα πράγματα κι αυτές να είναι δικές μας κι όχι μια τυφλή ασφυκτική παράδοση και η υποταγή στα σχήματα.

Όλα καλά!

σωφροσύνη, софросине, sophrosyne

Το βράδυ του Σαββάτου που μας πέρασε συναντήθηκα με τον Sasha ο οποίος ανακάλυψε μια καινούρια λέξη:

σωφροσύνη
[αρχ. σωφροσύνη σώφρων] (η) ουσ. η ιδιότητα του σώφρονος, σύνεση, φρόνηση | εγκράτεια, διατήρηση της αγνότητας

συνώνυμα της σωφροσύνης: φρονιμάδα, εχεφροσύνη, (εχέφρων [αρχ. εχέφρων έχω + φρήν] φρόνιμος, αντίθετο του εχέφρων: άφρων)

αντίθετα της σωφροσύνης: αφροσύνη, αμυαλιά

σώφρων [αρχ. σώφρων σως (σώος) + φρήν] -ων, -ον (-ονος) επίθ. φρόνιμος, συνετός | εγκρατής

συνώνυμα του σώφρων: μυαλωμένος
αντίθετα του σώφρων: άφρονας, άμυαλος, έκλυτος

Από το Μείζον ελληνικό λεξικό - Τεγόπουλος-Φυτράκης

Софросине
Софросине (греч. σωφροσύνη — «благоразумие, рассудительность, здравый смысл») — в работах античных философов, термин, часто употребляющийся в смысле «сдерживающей меры» (в эстетическом понимании).
В частности, использовался Платоном как один из эпитетов наилучшего государственного строя, наряду с мудростью, мужеством и справедливостью (Платон, «Республика»).

Sophrosyne
Sophrosyne (σωφροσύνη) is a Greek philosophical term etymologically meaning 'moral sanity' and from there 'self control' or 'moderation' guided by true 'self-knowledge.'
It is perhaps best expressed by the two most famous sayings of the oracle at Delphi: "Nothing in excess" and "Know thyself."

Besonnenheit
Besonnenheit (σωφροσύνη [sophrosýne] Sophrosyne) bezeichnet im Unterschied zur Impulsivität die überlegte, selbstbeherrschte Gelassenheit, die besonders auch in schwierigen oder heiklen Situationen den Verstand die Oberhand behalten lässt, um vorschnelle und unüberlegte Entscheidungen oder Taten zu vermeiden.

Während Besonnenheit den rationalen Aspekt betont, betont Gelassenheit die emotionalen Anteile innerer Ruhe.

φως εκ φωτός

Today:

luminosity
brilliance
shine
brightness
glow
radiance
glare
light

In an area, near the mountain where Alexander’s dad found lot of gold and made himself a powerful man

„φως εκ φωτός“ (fos ek fotos) bedeutet „Licht aus dem Licht“
The next colorful scene with the (stolen) pomegranates is in my kitchen in a gray Düsseldorf.