Fin & ephemeral-ego

Αγαπητοί φίλοι,

αυτό το ιστολόγιο σας αποχαιρετά. Την συνέχεια μπορείτε να την βρείτε στο επόμενο blog με το δραματικό όνομα «εφήμερο εγώ». Όπως εδώ, τα κείμενα θα είναι πότε στα ελληνικά, πότε στα γερμανικά και καμιά φορά στα εγγλέζικα.

Liebe Freunde,

dieses Weblog verabschiedet sich von euch. Die Fortsetzung könnt ihr im nächsten blog mit dem dramatischen Namen „ephemeres ich“ finden. So wie hier, die texte werden manchmal auf deutsch, manchmal auf griechisch und ab und zu auf englisch sein.

Bei mir in der Kölnerstrasse könnten die Passanten nachts reinschauen. Ich rollte immer eine Bambusrolle runter, aber sie deckte auch nicht das ganze Fenster. Tagsüber konnte ich vor dem Fenster stehen, meine Übungen machen und mir die Leute anschauen. Keiner konnte mich sehen. Wenn ich die Ferngläser nahm konnte ich sie direkt in die Augen schauen. Alle liebe Leute. Schwarze und Tussis und Krüppel und Omas.

Εκεί που έμενα στην οδό Κολωνίας, οι διαβάτες μπορούσαν τη νύχτα να ρίχνουν μια ματιά μέσα. Κατέβαζα πάντα ένα ρολό από καλάμια, αλλά δεν κάλυπτε εντελώς. Την ημέρα μπορούσα να στέκομαι μπροστά στο παράθυρο, να κάνω τις ασκήσεις μου και να κοιτάω τον κόσμο. Κανένας δεν μπορούσε να με δει. Όταν έπαιρνα τα κιάλια μπορούσα να βλέπω μέσα στα μάτια τους. Όλοι καλοί άνθρωποι. Μαύροι και γκόμενες και σακάτηδες και γιαγιάδες.

ephemeral-ego

http://ephemeral-ego.blogspot.com

Μονοπτέρυγα

...όλη την ημέρα στριφογύριζαν στον αέρα κάτι χιλιάδες σπόροι εξοπλισμένοι με ένα πτερύγιο που παρέτεινε την πτώση τους στο έδαφος κάνοντάς τα να περιστρέφονται σαν μικρά ελικόπτερα.

Το χρώμα της πόλης και το χρώμα τ’ ουρανού

Cologne, Belgisches Viertel, Tuesday 6. November 2007


Cologne, Belgisches Viertel, Tuesday 6. November 2007

Cologne, Belgisches Viertel, Tuesday 6. November 2007

Cologne, Belgisches Viertel, Tuesday 6. November 2007

Cologne, Belgisches Viertel, Tuesday 6. November 2007

Όπως βλέπετε τα γεγονότα είναι συνταρακτικά. Τα φύλλα εγκαταλείπουν τα δέντρα σταδιακά, σταθερά και ανεπιστρεπτί. Χθες όλη την ημέρα στριφογύριζαν στον αέρα κάτι χιλιάδες σπόροι εξοπλισμένοι με ένα πτερύγιο που παρέτεινε την πτώση τους στο έδαφος κάνοντάς τα να περιστρέφονται σαν μικρά ελικόπτερα.

Αυτό που δεν φαίνεται εδώ είναι η παροικία των παπαγάλων της πόλης. Επισκέπτονται τα δέντρα στα παράθυρά μου τακτικά. Κάθονται στο δέντρο απέναντι και τρώνε από τον πλούσιο φθινοπωρινό καρπό του. Σήμερα πέταξαν ξαφνικά καμιά δεκαριά απ’ αυτούς, μεγάλοι με τις ουρές τους, πράσινοι και φανταχτεροί από μπροστά μου την ώρα που κοιτούσα τον ουρανό. Το μόνο χρωματιστό πράγμα που έχει να προσφέρει ο ουρανός αυτές τις βδομάδες είναι αυτά τα πουλιά.

Luetzowstrasse 37

Cologne, Firday 2. November 2007

Cologne, Firday 2. November 2007

Γυρνούσα από την επίσημη παράδοση των κλειδιών. Όλη η μέρα ήταν έτσι, γκρίζα και σκοτεινή. Δεν έβρεχε. Δισεκατομμύρια μακροσκοπικά σταγονίδια αιωρούνταν στον αέρα. Μπορούσες να τα νιώσεις με τις πιο ευαίσθητες περιοχές της αφής, στα χείλια για παράδειγμα. Είναι λάθος να πιστεύει κανείς ότι σε τέτοιες καιρικές συνθήκες κάνει κρύο, αντιθέτως με ελάχιστη σωματική κίνηση ιδρώνεις. Ήταν γύρω στις έξη το απόγευμα. Το λίγο φως όλης της «μέρας» μειώνονταν και χαμήλωνε προς το καθόλου. Κι όμως, σταμάτησα γιατί είχα την εντύπωση πως εκείνες τις στιγμές τα ίδια τα πράγματα κάτω από το σκοτεινό ελάχιστο φως, αντιστέκονταν και ακτινοβολούσαν μόνα τους από μέσα τους, δικό τους χρώμα.

Cologne, Luetzowstrasse 37, Monday 5 November 2007

Κολωνία και όχι πια οδός Κολωνίας

Την περασμένη Δευτέρα το πρωί, πήρα το ποδήλατο κι εγώ και πήγα στο κέντρο και μας δήλωσα στην πόλη της Κολωνίας.

Κτήριο της δημαρχίας στο κέντρο της Κολωνίας.
Cologne, Monday 29. October 2007

Το παλιό δημαρχείο της Κολωνίας.
Cologne, Monday 29. October 2007

View from the new window.
Monday 29. October 2007

Τι αντίφαση: τώρα που μένω σ’ ένα κατεξοχήν πολύβουο κέντρο μιας πραγματικής μεγαλούπολης, στο πολυσύχναστο και γεμάτο κίνηση και ζωή Βelgisches Viertel της Κολωνίας (η κατ’ όνομα «Βελγική συνοικία»), τώρα βλέπω από το παράθυρό μου την ησυχία ενός πολύ μικρού κρυμμένου πάρκου.